Wiedza o tym, że jod to konieczny pierwiastek w diecie każdej dorosłej osoby jest coraz bardziej powszechna. Pamiętamy o tym, żeby wybierać sól jodowaną, jemy coraz więcej ryb morskich, wzbogacamy menu o świeże warzywa i owoce.Niestety zbyt rzadko zdajemy sobie sprawę, jak ważny jest jod dla dziecka już w życiu płodowym i przez pierwsze lata po narodzinach, kiedy jego głównym pokarmem jest często mleko matki. A najgorsze, że są wady, na które nic nie możemy poradzić. Każda przyszła mama powinna szczególnie dbać o poziom jodu w swojej diecie: to, czym odżywia się maluch, zależy od matki. 

Warto więc jeszcze przed zajściem w ciąże albo kiedy tylko o niej wiemy skontrolować, jaki jest poziom jodu i ewentualnie go podnieść - oczywiście po konsultacji z lekarzem. Brak jodu bowiem może spowodować ogromne zmiany w rozwoju niemowlęcia. Jednak na ogół nasza dieta jest na tyle urozmaicona, że poza obszarami, gdzie niedobór jodu bywa endemiczny ten problem na szczęście rzadko się pojawia. 

Niestety również choroby i wady rozwojowe mogą powodować zaburzenie wydzielania hormonów tarczycy, które prowadzi do nieodwracalnych skutków. Wiemy, że podczas ciąży i pierwszych lat życia dziecko rozwija się szczególnie mocno. Choć rośnie jeszcze wiele lat, to właśnie w tym czasie kształtuje się ośrodkowy układ nerwowy, który jest odpowiedzialny za prawidłowe funkcjonowanie człowieka w wielu dziedzinach, w tym jeśli chodzi o sprawność umysłową. Wrodzona pierwotna niedoczynność tarczycy może powodować niedorozwój umysłowy w stopniu ciężkim, którego nie da się później w żaden sposób skorygować. Dotknięte nim dziecko będzie przez całe życie wymagało troski i opieki innych osób. Najczęstszą przyczyną wrodzonej pierwotnej niedoczynności tarczycy jest zapalenie tarczycy Hashimoto - najczęstszy rodzaj zapalenia tarczycy. Jest to choroba o podłożu autoimmunologicznym, często współistnieje z innymi chorobami autoimmunologicznymi - kiedy organizm błędnie rozpoznaje jakiś rodzaj swoich własnych komórek jako groźne i zaczyna je zwalczać. Choroba Hashiomoto występuje najczęściej o osób między czterdziestym piątym a sześćdziesiątym piątym rokiem życia, wtedy można ją leczyć i nie ma tak tragicznych skutków (jako że układ nerwowy jest już wykształcony). Częściej zdarza się u kobiet (dziesięć do dwudziestu razy), odnotowano też występowanie rodzinnych predyspozycji - w około 50% przypadków. Tak więc częsta skłonność w rodzinie do zachorowań na zapalenie Hashiomoto to powód, aby zastanowić się nad posiadaniem dzieci.  Za wrodzoną pierwotną niedoczynność tarczycy odpowiadać mogą też rozmaite wady rozwojowe, jak np.: agenezja (niewykształcenie się tarczycy), hipoplazja (niecałkowite wykształcenie się tarczycy lub zmniejszenie liczby jej komórek, dysplazja (zaburzenie organizacji lub czynności komórek tarczycy), ektopia (przemieszczenie tarczycy). Może występować również w związku z wolem endemicznym lub wystąpić jako defekt syntezy hormonów w gruczole. Choroby te są stosunkowo rzadkie, ale ich skutki naprawdę straszne. Choć niedorozwojowi umysłowemu nie można już zapobiec, każdą chorobę tarczycy trzeba wykryć jak najwcześniej. W Polsce działa już profilaktyczny program diagnostyczny, któremu poddawany jest każdy noworodek przed wypisem ze szpitala. W trzeciej dobie życia bada się stężenia jednego z hormonów (TSH) we krwi. Pozwala to wykryć wrodzone wady, podać odpowiednie leki i zapobiec dalszym wadom. Oczywiście choroby tarczycy mogą pojawić się i po wypisie, dlatego trzeba uważnie obserwować dziecko - u malucha trudno wychwycić niepokojące objawy, a trzeba zdiagnozować chorobę jak najwcześniej! Takie objawy jak przedłużanie się żółtaczki niemowlęcej, niedorozwój szkieletowy, ciągła apatia i senność, brak apetytu i częste zaparcia oraz symptomy niedorozwoju umysłowego powinny budzić naszą czujność. Dziecko koniecznie musi zostać zbadane przez lekarza, a przyczyna problemów wyjaśniona. Pamiętaj, im wcześniej choroba tarczycy zostanie rozpoznana, tym większa szansa na normalne życie Twojego dziecka!